Ik weet dat niet met die lof aan het mateloze, uit het vorige blog. Dat rusteloze. Natuurlijk wil ik na het werk en het eten naar de film. Of een concert. Er valt zo veel te genieten. Maar ook van de eigen kamer.
Graag vertel ik over mijn nieuwste baas (ze is er alweer ruim een jaar), dat ze kwam en zei dat ze eerst ons weer gelukkig ging maken. En dat deed ze. Als de mensen nu vragen hoe het met mijn werk gaat antwoord ik: Goed, en dat meen ik, en dan kijken ze me verbijsterd aan. Want de verhalen de afgelopen jaren waren niet zo positief. Het was een kaalslag.
En dan vertel ik hoe leuk ze is en hoe mooi en hoe grappig en wonderlijk en consciëntieus. En dat ze nogal op Máxima lijkt. Als ik dat aan Bobby vertel kijkt hij me een beetje ongelovig aan. Máxima?
Vanavond na een uur of wat tv kijken en dientengevolge onrust over alle nieuws in de wereld, en in mijzelf, ga ik op mijn kamer boven tekenen. Wierook aan. Stevie Wonder aan. Vandaag ga ik Ruth tekenen. En als de tekening af is, is de onrust weer weg.
Graag vertel ik over mijn nieuwste baas (ze is er alweer ruim een jaar), dat ze kwam en zei dat ze eerst ons weer gelukkig ging maken. En dat deed ze. Als de mensen nu vragen hoe het met mijn werk gaat antwoord ik: Goed, en dat meen ik, en dan kijken ze me verbijsterd aan. Want de verhalen de afgelopen jaren waren niet zo positief. Het was een kaalslag.
En dan vertel ik hoe leuk ze is en hoe mooi en hoe grappig en wonderlijk en consciëntieus. En dat ze nogal op Máxima lijkt. Als ik dat aan Bobby vertel kijkt hij me een beetje ongelovig aan. Máxima?
Vanavond na een uur of wat tv kijken en dientengevolge onrust over alle nieuws in de wereld, en in mijzelf, ga ik op mijn kamer boven tekenen. Wierook aan. Stevie Wonder aan. Vandaag ga ik Ruth tekenen. En als de tekening af is, is de onrust weer weg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten