Als Bobby uit bed komt ga ik er weer in. Vandaag is de slaapkamer met uitzicht op wisselende wolkenluchten de beste plaats om te zijn. Ik ga helemaal niets doen. Lezen, dat wel, in Zachte riten van Marja Pruis. Dat was het verjaardagscadeau van Peeq. Ik weet niet meer precies wat ze er over vertelde, dat het een wonderlijk moeilijk na te vertellen boek is, maar mooie ervaring. Tweemaal genomineerd eerst voor de ECI Literatuurprijs en toen voor de Libris Literatuurprijs, beide keren niet gewonnen.
Het is geen gemakkelijk boek in die zin dat het niet een duidelijke verhaallijn volgt maar die de immer meanderende geest. Een hoofdpersoon, een poëziedocente aan de universiteit van Amsterdam, single, en een aantal van haar belangrijkste relaties: Ellie de secretaresse op het werk die plots kanker krijgt, haar broer Lucas die ze verloren is op een slagveld, en haar beste vriend Leon, ook wetenschapper, die van plagiaat wordt beschuldigd. Pruis is heel sterk in het waarnemen en benoemen wat anderen waarschijnlijk ook wel zien maar niet benoemen. Dat het zo meandert: je moet het verdragen en accepteren en erin mee willen bewegen.
Het gaat over loyaliteit, stelt Wim Brands in februari 2016 vast tegenover haar in de uitzending van VPRO Boeken. Het moet een van zijn laatste uitzendingen geweest zijn. Wat zal hij zelf toen over loyaliteit gedacht hebben, toen hij een einde aan zijn leven maakte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten