Hoe druk kun je het hebben als werkzoekende. Eerst moet ik naar de huisarts voor een zoveelste bloeddrukmeting. Dat doe ik natuurlijk niet meer om 08 uur, zoals in mijn werkend bestaan, maar pas om half tien. De bloeddruk is eindelijk goed. Hè hè.
Dan ga ik bij mijn nieuwe website eerst maar eens titels aan de plaatjes toevoegen. Later wordt dat elke keer een verhaaltje, beloof ik u. Een uur per dag, schat ik in, tot het klaar is. Deze eerste dag wordt dat uur al meteen anderhalf uur.
Dan ga ik naar de site Werk.nl om te kijken of het UWV nog taken voor mij heeft en shit! dat heeft het: ik moet de online cursus Werk Zoeken doen en ik heb nog twee dagen. Oei. Dat komt niet uit. Ik krijg allemaal opdrachten als mijn competenties opschrijven en moeilijke vragen bij sollicitatiegesprekken beantwoorden. Wel uitdagend op zicht, maar daar had ik me niet op ingesteld. Morgen maar.
De kaduke printer. Hani501 - die heel handig is met alles en ook met computers - zei dat zij in zo’n geval het apparaaat voor de zekerheid eerst ging deïnstalleren en dan opnieuw installeren. Je weet maar nooit. Dus. Dat deïnstalleren is een gedoe dat bijna een uur duurt. Na het vervolgens opnieuw installeren (duurt ook weer een half uur) is het ding nog even stuk als daarvoor. Ik dácht dat de garantie voorbij was, maar dat ging ik toch even checken en néé, er zit nog wel garantie op het kreng. Zucht.
Mijn apparaten koop ik altijd bij BCC (‘High Service Low Prices!’), vroeger in Amsterdan aan de Bilderdijkstraat, nu in The Wall, het megawinkelcentrum aan de A2 waar nooit iemand komt. Voordeel: daar hebben ze altijd alle tijd. Eerst even bellen, denk ik, voor de zekerheid, maar BCC heeft alleen een algemeen Klantenservice-nummer waar ik een kwartier in de wacht sta. O kijk, je kan wel e-mailen met de filialen. En chatten. Maar ik wil helemaal niet chatten. Ik wil iemand spreken.
Uiteindelijk rijd ik er zo maar naar toe. Ja u hebt nog garantie en we kunnen hem naar het servicecentrum sturen. Binnen 21 dagen krijgt u uitsluitsel. ‘21 dagen? U kunt me net zo goed direct een nieuwe printer geven, dat is veel goedkoper dan het ding van hot naar haar slepen. Van employé naar employé.’ Maar dat is niet het beleid, nee.
Ik bel Bobby. Om ons moverende (dringende) redenen hebben wij namelijk gescheiden ICT-systemen. We blijven van elkaars computer en printer af. Zo is hij voor een grote desktop-computer aan een netwerkkabel, en ik voor een laptop met WiFi. Om maar wat te noemen. ‘Het gaat met die printer enige weken duren, vertel ik, maar ongeduld kan toch geen reden zijn om wellicht onnodig een nieuw apparaat te kopen? En onze gescheiden systemen? Daarover zijn we het eens. Kan ik de komende maand jouw computer en printer gebruiken? Misschien, bedenk ik nu, kunnen we gewoon zijn printer ook aan mijn laptop hangen.
Hij vraagt of ik langskom bij zijn werk om een historisch bijzonder gebouw te bekijken. Dat vind ik vast leuk, meent hij. Maar ik heb het veel te druk. Dat past niet in mijn schema. Want na de BCC staat ook nog de achtertuin op het programma, waar op het stukje achter de schutting waar nooit zon komt geen plant het doet. Zowel van de varens als van de vrouwenmantel zijn dit jaar twee van de drie geheel ter ziele. En de enige overgebleven varen is ook heel zielig ielig. Vandaag ga ik nieuwe vrouwenmantel halen en hosta’s. Die kunnen in de schaduw, belooft het tuincentrum.
Misschien moet ik iets doen aan mijn straffe plannen. Want echt open voor onverwachte dingen zoals hartelijke telefoontjes sta ik niet, terwijl je zou zeggen dat ik de tijd aan mezelf heb.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten