Het is héél erg, maar voor het vierde jaar op rij staat Hans op 21 mei voor de deur met een romantische bos bloemen en wéér hebben we er niet aan gedacht. Geen moment. Erger nog: we hebben net gekibbeld over huishoudelijke zaken - en het al weer goedgemaakt, maar we zitten nog wel even elk op onze eigen kamer in ons eigen sop gaar te koken. En dan gaat de bel en zitten we ineens reuze gezellig gedrieën in de avondlijke tuin met kaarslicht en een wit wijntje. Hans vindt het zijn taak als Getuige om ons te herinneren aan dat mooie Ja-woord. Dank je wel, Hans.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten