Een beetje met lood in de schoenen naar de moestuin. Hoe erg zal het zijn? Er is al veel onkruid. Acht dagen weg en het is best al een bende.
Verdwenen zijn: de flespompoen (zat onder een mandje), de 4 koolrabi (onder een mandje), de 4 paksoi (onder een mandje) en zes slakropjes. Eén slakropje overleeft. Ik heb er al achttien geplant. Nieuwe taktiek is nu de iniminieplantjes van het tuincentrum eerst thuis in een potje even wat kracht en volime laten krijgen.
Er is ook hoop. De de vorige keer geplante courgette staat er nog, evenals de twee paprika's, 4 van de 6 knolvenkels, 6 rode bieten, de 3 aardbeiplanten blijven klein maar bloeien nu wel een beetje, de prei en de radijs gaat misschien redden. En wat al klaar is om te oogsten: de spinazie. En van de 18 aardappels die ik gepoot had zijn 3 opgekomen.
Zwager4 is van huis uit een moestuinierder. Van kindsbeen. Hij zegt dat rabarber het eerste jaar nooit iets doet, en dat je ook stam-sla-bonen hebt, die je niet tegen een raamwerk van bamboestokken hoeft op te tuigen, maar die gewoon struikjes worden, Daarvan heb ik er nu thuis op tuintafeltje 4 x 3 in een potje gezet. De methode opkweken in eierdozen (ziet er heel ecologisch romantisch uit) bouw ik af. Dat wordt niks.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten