Qua musea wilde ik alléén naar de Berlinische Galerie en naar het Museum der Stille. Niet naar het Museuminsel. Maar die twee musea die ik uitgekozen had zijn allebei op dinsdag gesloten. Zwager4 zei dat zij ook altijd naar de Berlinischer Galerie gaan, maar dat hij verwachtte dat ik het Pergamommuseum ook heel mooi zou vinden. En vervolgens schrijft de eigenares van mijn appartement het ook. Ik móet erheen. Ik màg het niet missen. Die blauwe wand.
Dus ga ik maar. En werkelijk: het is fantastisch. Ik vind musea van oudheidkunde altijd moeilijk. De Oriënt. Al die potten, scherven en kralen. Die Romeinse en Egyptische beelden. Dit museum vind ik behalve die verpletterende schoonheid ook moeilijk. Dat die Schatten hier in West Europa zijn en niet dáár. Ze hebben het in de 19e eeuw allemaal diep in de grond gevonden en versleept en gerestaureerd, je lunst het je nauwelijks voorstellen, en als de West Europese archeologen dat niet gedaan hadden, wie weet was dat anders nooit opgegraven, maar toch. En er is ook een beeld van een Romeinse overwinnaar met een geknield vrouwspersoontje aan zijn voeten. Een ‘besiegter Barbarin’ staat erbij. Alsof het de gewoonste zaak van de wereld is.
Dan ga ik ook maar naar het naastgelegen Neues Museum waar een tentoonstelling is over het Bronzen Tijdperk in Turkmenistan, Margiana’ met ook hedendaagse fotografie van ene Herlinde Koelbl. de foto’s zijn veelkleurig hedendaags, maar de oude beeldjes kan ik na een stuk of tien niet aan en daarmee is het thema oudheidkundig museumbezoek weer schluss. Dat was wel een beetje duur. Ik herinner me nu iets in de aanwijzingen over het apartement betreffende een bakje met visitekaartjes van aanbevelenswaardige restaurant en een museumkaart. Die heb ik niet gevonden. Misschien was het wel slim geweest als ik even beter gezocht had.
Over het Pergamonmuseum en de Ishtar-poort:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten