Bijzondere documentaire gezien: ‘De hoofdvrouw’. Het vertelt het verhaal van een vrij jonge vrouw Marijke wier moeder toen zij nog klein was haar gezin verliet om in een christelijke sekte te gaan wonen. Haar moeder werd de ‘hoofdvrouw’ van de sekteleider Sipke Vrieswijk. Zij beiden zijn eind jaren negentig veroordeeld voor seksueel misbruik van minderjarigen.
Marijke is een normale aardige creatieve vrouw, kinderarts, getrouwd, drie kindjes, mooi huis, maar onderhuids is er altijd deze geschiedenis. Ze heeft haar moeder nooit meer gezien of gesproken en weet niet wat ze erger vindt: dat ze haar moeder nooit meer gezien heeft of wat haar moeder gedaan heeft.
Je ziet Marijkes worsteling om deze geschiedenis die een soort taboe in haar leven is nader te leren kennen en een plek te geven. Je ziet vooral háár, soms in gesprek met mensen maar die zijn altijd onscherp in beeld. Haar vader, haar zusje, haar tante, ex-sekteleden. Niemand praat vrijuit, Niemand veroordeelt de moeder. Heel raar en onbevredigend. Als ik ernaar ga zoeken speelde het allemaal in de jaren tachtig en negentig, het was een sekte in de buurt van Dordrecht en kwamen de mensen uit vrijgemaakte en christelijk gereformeerde hoek. Er wordt heel verhuld in die gereformeerde kromspraak over gesproken. Gillend gek zou je ervan worden. Wat voor vragen ze ook stelt, heel omzichtig, antwoorden krijgt ze niet. Nogal beklemmend.
Verder lezen:
De documentaire:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten