Vlindertuin

Met de nieuwe Goudse vriendin die helemaal gek is van vlinders ga ik een dagje naar de nieuwe dierentuin Wildlands te Emmen. We gaan met de trein. Er staat een defecte trein tussen Amersfoort en Zwolle, dus we moeten over Deventer, maar we komen er. De vlindertuin (nu een vlinder-‘tempel’) is niet wat-ie was in het oude Noorderdierenpark, bij de verhuizing zijn de oude vlinders in de oude dierentuin achtergebleven, en de oude vlinder-man is inmiddels met pensioen, maar de populatie zal wel weer groeien. 

De nieuwe dierentuin is enorm qua oppervlak. Er is een tropisch Aziatisch deel, een Afrikaans savanne-deel en een koud noordpool-gedeelte. Anders dan vroeger, toen je hok na hok afliep en dier na dier zag, is er nu vooral beleving van het landschap en de inrichting. Het is enorm indrukwekkend weids. Eigenlijk zie ik niet heel veel dieren. Bij alle dieren komen de beelden terug van de oude dierentuin uit de jaren zeventig. Het neushoornhok bijvoorbeeld, of het olidfantenhok. De apenkooien, de leeuwenkooien. De ijsberen. Het was allemaal treurig klein, maar je zag wel veel  dieren van dichtbij. Dat kun je nu niet zeggen.

Na afloop stel ik meteen aan de Geschwister voor dat we volgend jaar de Familiedag in de Wildlands te Emmen doen.