Er zijn diverse op zich kleine klusjes die ik almaar uitstel. Ze kunnen ook volgende week maar dat zeg ik elke week. Het geeft lucht als je de dingen eindelijk eens doet. De achterruitverwarming van de bolide werkt niet naar behoren en glimmende Toyota-embleem van de voorklep is kwijt. De e-bike moet nodig naar de fietsenmaker voor een nog gratis servicebeurt. Er moeten medicijnen gehaald. Het haar is een woestenij. En ga zo maar door. Dus wandel ik naar alle middenstandsvrienden uit de buurt. Dirk van de garage, Peter van de fietsenmaker, het Poolse maisje... alleen de apothekeres heeft geen naam. Daar werken zoveel assistentes, daar ken ik niemand persoonlijk. En zij mij niet.
Gisteren was Hani501 op bezoek en deden we een uitje naar Café De Leckere bij de Werkspoorkathedraal. Kon ik leuk vertellen over de geschiedenis van Zuilen en de kanalen en de sporen. Over wonderlijke wijkjes, de middenstand en het museum. En bij het café liepen we directrice van mijn taxibedrijf tegen het lijf. Zij ging met een stuk of twaalf klanten van onze taxi daar lunchen. Cadeautje van een sponsor.
Dan voel je toch wel dat je hier tamelijk thuis geraakt bent. Ruim vier jaar deed ik erover.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten