Vandaag begint de 'taxi'-dienst met de getergde mevrouw in de Zeeheldenbuuurt, die als eerste om 09u op mijn schema staat, wat ik vanaf de parkeergarage in Overvecht (waar onze auto’s ‘s nachts staan) nooit kan halen. Ze is weer woedend, want ze moest om 08.45 ergens zijn. ‘Ik doe voetreflextherapie, maar u weet natuurlijk niet wat dat is’, moppert ze. Maar na haar gaat alles gemoedelijk: louter lieve dames.
Één keer heb ik een half uur geen rit en een keer drie kwartier. Die laatste ‘pauze’ ga ik thuis plassen en koffie drinken. De eerste ‘pauze’ wachtte ik in de straat in kwestie. Dat was het deftige Tuindorp, daar is betaald parkeren. Ik denk: als ik in de auto zit te wachten, dan is dat geen probleem. Maar dan reken je buiten de handhavers. Na een kwartier een handhaver op een brommertje. Een Hindoestaanse man. Ik zit nog een beetje naar hem te kijken en te peinzen over dat ik het idee heb dat er bij die ‘handhavers’ best veel Hindoestanen zitten en hoe dat komt. Dan komt er ook nog een tweede bij. Het ziet er niet goed uit, al spreken ze mij niet aan, dus ik draai mijn raampje maar erna open en vraag: ‘Ik sta hier te wachten op iemand, dat is toch geen probleem?’
‘Jawel’, zegt de handhaver streng en bars: ‘U staat hier al 20 minuten zonder te betalen, er staan overal borden dat het betaald parkeren is, dus u krijgt een boete.’ ‘Ja maar...’ Maar de man op het parkeerbekeerbrommertje is onvermurwbaar. ‘Dat vind ik wel heel sneu’, zeg ik. ‘Sneu!?!’ snauwt hij. ‘Ja sneu. Ik doe vrijwilligerswerk en rijd oude mensen van A naar B. Hier moest ik even een kwartiertje stukslaan.’ Hm. Hij bekijkt de auto, overlegt met zijn compaan, doet allemaal handelingen op zijn boordcomputer en geeft me dan absolutie. ‘Maar de volgende keer gaat u onherroepelijk op de bon. OnHerRoePeLijk.’
‘Hoe weet u trouwens dat en hoe lang ik hier sta?’ vraag ik nog. ‘U wordt gescand.’
- Scanauto parkeerbeheer Utrecht:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten