Op zich vind ik de Utrechtse binnenstad op zaterdagmiddag hell, maar Zus3 wil graag een nieuw vest en ik vind het leuk haar te assisteren bij het kleren kopen. Dan kan ik al mijn bevindingen op shopgebied etaleren. Eerst gaan we naar het nieuwe Hoog Catharijne, want het is buiten koud en naar, en kijken we wat ze hebben bij de WE, de H&M, de C&A, de DiDi. Daar slagen we niet, maar op weg naar de uitgang raken we verzeild bij de Sandwich, waarvan ik me herinner dat het een Nederlands merk is voor de Nederlandse vrouw, ermee rekening houdend dat die niet altijd maatje 36 heeft.
Terwijl Zus3 zich in de winkels in en uit kledingstukken hijst knoop ik in de gangen praatjes aan met mede-wachtenden en soms met alleen-winkelenden. Dan geef ik ze complimentjes als ik iets goed vind staan. Dat is zo dankbaar, dan gaan mensen helemaal stralen. Een meisje in een Bulberry’s kostuum: ‘Ja, vindt u het leuk? Het is voor een feestje!’
Bij de Sandwich duw ik de verkoopsters een beetje aan de kant. ‘Laat ons maar even. Mijn zus moet nog eén beetje aan dat poederroze wennen’. Een poederroze vest met een prachtige poederroze wollen shawl met blauwe en aqua motieven. Het staat haar prachtig.
Aan de Oudegracht bij een dure juwelier met de deur op slot worden we door de eigenaresse binnen genood voor een kopje kov met een krakeling. Galerie Petillon. Omdat ik zo langdurig begerig naar haar prachtige ringen kijk. Ze maakt koffie en laat heel veel schatten zien. De ring waar ik op val kost € 500, de broche waar Zus3 op valt € 4.000. ‘We zien de kwaliteit’, zeg ik, ‘maar wij kunnen dit niet betalen.’
Het wordt donker. De winkels gaan sluiten. De tulpenverkoper doet zijn laatste pakken met 50 tulpen weg voor 5 euro. Zijn laatste klanten raken met elkaar aan de klets. Als je contact zoekt en vindt is shoppen in Utrecht helemaal niet zo’n hell.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten