Dicht

Aan het Prins Bernhardplein te Zuilen, vlak bij ons nieuwe huis, staat een katholieke kerk ik zo mooi vind, dat ik er bij de eerste zoektocht naar een huis in Utrecht al wel naast wilde wonen. Mooie gebouwen, mooie tuin, gewijde sfeer, dat staat daar zomaar onopvallend in een beetje een niksige wijk te staan.

Wonderlijk genoeg is het me nog nooit gelukt in deze kerk binnen te geraken. Een jaar geleden fietsten we er ook een keer naar toe, bleek-ie dicht te zijn. Toen had ik mij niet goed geïnformeerd, dit bleek niet de Dominicuskerk te zijn, zoals ik dacht, want die staat in de wijk Oog in Al.

Die kerken en die namen! De kerkelijke organisatie is met het krimpen van de kerken tamelijk onbegrijpelijk geworden. Je hebt hier een aantal parochies waar wel zes grote kerken onder vallen, en maar twee pastoors ofzo. Deze kerk wordt in de tuin opgefleurd met een beeld van de heilige Ludgerus, en de parochie heet ook Ludgerus Parochie. De kerk heet niet Ludgerus Kerk, maar Sint Jabobus kerk, niet te verwarren met de Jacobikerk. Dat is een hervormde kerk in de binnenstad.

Hoe dan ook, ik had zo'n idee dat ik straks als ik hier dan eindelijk woon, misschien wel bij deze kerk bij het koor wil. Want ik wil liefst alles op spuugafstand van huis. En op de site lees dat ze een koor hebben met een ambitieuze dirigente dat op dinsdagavonden oefent en slechts eens per drie weken optreedt. Dat moet te doen zijn.

Maar nu fiets ik er op zondag morgen met alle wilskracht in mij naar toe, is alweer die kerk dicht. Potdicht. Hoe kán dat nou? Het lijkt wel een doem. En ik had net bedacht dat dat een betekenisvolle plek in mijn leven ging worden. Wat mij meer verzoende met standplaats Utrecht. Wat kan ik doen om binnen te geraken?