donderdag 11 september 2014

Rust Zacht

Vandaag herdenken en begraven we Oom W. Daar ik nog maar (alweer?) zeven jaar in deze familie rondscharrel heb ik Oom W. maar een paar keer ontmoet, maar ik voel me toch al wel verwant met de nabestaanden.

Het confronteert ook met de levens van kinderlozen. Oom W. en Tante G. hadden geen kinderen, maar Nicht S. heeft de uitvaart perfect georganiseerd. Wat fijn toch dat er nichten zijn. De lunch, de dominee, de muziek, de speech, de ondersteuning voor tantes die slecht ter been zijn. De laatste tijd heb ik best vaak gesprekken over de vraag: zullen later als wij oud en der dagen zat zijn onze nichten dit voor ons doen? Wij hopen, doch verwachten van niet.

Geen opmerkingen: