Mijn dameskoor is een soort van homecoming. Ik vind alles even leuk. Het thuis oefenen, de repetities, de dynamiek, de personages. Hoe langzaam na week na week het nummer blijft hangen en in mijn hoofd resoneren. Hoe moeilijk ook. En hoe ik mijn map met steeds meer nummers het best organiseer.
En de afterparty in proeflokaal De Zes Vaatjes is het helemaal. Er gaan steeds zes of zeven mee. Er zijn nu ook twee Duitsen bij. Een van hen heet Ayla. ‘Ayla?’ zei Bobby vorige week, ‘dat móet de nieuwe vrouw van Auke zijn.’ Auke is een oude vriend van hem. Zijn Duitse vriendin is een jaar geleden bij hem komen wonen.
Dus in de pauze vraag ik haar: ‘Een beetje een rare vraag hoor, maar ben jij toevallig de vrouw van Auke?’ En ja hoor.
Het zijn zeer welbespraakte vrijmoedige vrouwen, die na afloop meegaan naar het café. De twee Duitsen voegen een goeie politieke laag toe aan de conversatie. Heerlijk om hier deel van uit te maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten