Schoonmama zit nog steeds aan die slang aan het grote zuurstofapparaat. Die kleinere zuurstofflessen hebben ze daar niet, legt de verzorgende nog een keer uit. We-zijn-maar-een-oud-huis. Alleen toen ze maandag naar het ziekenhuis in Schiedam moest voor weer een longonderzoek hadden ze eenmalig een kleine fles voor haar geregeld. Ik wil met haar in de rolstoel even naar de centrale hal, maar dat kan alleen met een kleine fles. En die is leeg. Als ik dacht dat we die slag gewonnen hadden... maar nee dus. Dat was eenmalig.
Nee, florissant is het niet. De verzorging en de dokter hebben haar goed in het snotje, dat wel, petje af. Ze proberen nu met extra antibiotica en een vernevelaar het longprobleen te verminderen, zodat ze hopelijk van die zuurstoftank af kan.
De dokter heeft met Maassluis gebeld waar ze op de wachtlijst staat, vertelt ze, maar de wachttijd zou de afgelopen maand opgelopen zijn van een half jaar naar een heel jaar.
Ondertussen is ze dolblij met weer twee grote letter-Maeve Binchy’s. Ze leest er een per dag. Een meneer die zijn hond uitlaat tikt tegen haar raam en wuift. Ze straalt. Dat doet hij elke dag, vertelt ze. Tel uw zegeningen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten