Brush pen

Ecoline. Ik weet niet of het u iets zegt. Het zijn/waren altijd van die vierkante potjes felgekleurde inkt. Waterige inkt, heel anders dan de dikke vette oostindische inkt. Ik werk niet met inkt, want het wordt zo snel een knoeiboel.

Maar onlangs werd ik attent gemaakt op het relatief nieuwe fenomeen ‘brushpen’, veel handzamer dan potjes en minder kans op vlekken. Ik bekijk er wat filmpjes over van tekenaars die er érg enthousiast over zijn. We gaan binnenkort weer een weekje weg en tijdens die weekjes weg is tekenen een belangrijke tijdsbesteding. Ik heb het idee dat ik misschien wat ‘losser’ kan werken met zo’n brushpen. Zo ik al bezwaren heb, dan betreffen die de kleuren. Die vind ik té. Te fel, te helder. Ik houd meer van vale kleuren. 

ik koop zulke zaken niet op internet. Eerst zíen. Van de week te Amsterdam liep ik langs Van Ginkel Kunstenaarsbenodigdheden. Die had ze niet. (Stemmetje: Dit is meer iets voor de hóbbywinkel, Lucie Theodora. Je voelt je gelijk op je plek gezet.) Dus vandaag dus maar naar de hobbywinkel Pipoos aan de Oudegracht. Ik zou ook naar Swaak kunnen gaan, maar dat is een stuk verder en ons bint beetje lui. Pipoos heeft inderdaad een grote afdeling met brushpennen: per stuk, per 10, per 20, per 30. 

Raak in gesprek met de verkoopster, dat is toch zo leuk van échte' winkels, zij is kunstgeschiedenisstudente en aquarelleert zelf. Zij heeft de brushpennen ook uitgeprobeerd, verteltze, maar is er weer van afgestapt inderdaad vanwege die felle kleuren. Ik twijfel erg. Ze laat me op een papiertje knoeien en dan hak ik maar de knoop door: ik koop ik een set van 30. Best duur, 50 euro. Cadeautje voor mezelf. We gaan het zien. 

Vanaf ongeveer minuut 10.