Natuurbeleving

Een van de boeken die ik vorige weekend cadeau kreeg voor mijn verjaardag is Windflower. Perceptions of Nature. Het is een uitgave uit 2011 van het Kröller-Müller Museum, en ik denk dat het verscheen bij een gelijknamige tentoonstelling. Hoe 12 beeldend kunstenaars de natuur ervaren. Totaal verschillend natuurlijk. Natuur, wilde natuur, bestaat niet in ons kleine Nederland, alles wat we aan natuur hebben is op de tekentafel bedacht en vervolgens geconstrueerd. En wij denken dat dat natuur is. Een park of natuurgebied een kwartier fietsen van ons huis. Kunstenaars uit andere landen hebben uiteraard volstrekt andere belevingen. 

Over natuurbeleving dacht ik J al wel de laatste tijd: dat schattige achtertuintje van ons van zo’n 40 vierkante meter dat is echt geen ‘natuur’ en evenmin het heerlijke plantsoen voor de deur. Hoewel het heerlijk is er de avond doorzet brengen. Het is buiten, het is stil, er zijn allerlei groeisels. Vandaar het volkstuintje, dat is natuurlijk ook geen ‘natuur’, maar dat komt iets meer in de richting omdat er veel groen is en veel vogels zijn. Hoe je je ermee verhoudt.

Groen is voor mij vooral ruimte om in te wandelen of in te fietsen. Of om in te werken omdat het in bedwang gehouden moet worden. Ik droom ervan om er in te ZIJN, maar dat is meestal niet vaak zo. Natuur is een doorgangsplaats, ik ga er van A naar B, of het is een plek om in toom te houden. 

In het licht van mijn pas verworven tuinhuisje spreekt het werk van de Amerikaanse kunstenaar Marc Dion me het meest aan. Hij bouwt een soort jachthutten en richt die dan onverwacht weldadig in. Een houten boomhut met binnen een prachtig gedekte feestdis.  

Of de Zuid-Koreaanse kunstenares Kimsooja die uren stil ligt om een bijzondere natuurervaring af te wachten. 

De Argentijnse fotograaf Charly Nijensohn, die eenzame dolende zielen fotografeert op het plateau van Antarctica.

Ik ga proberen een uur stil te zitten in mijn volkstuin  en geen gehoor te geven aan de impuls om aan het werk te gaan.