De Tuinen van ('Les Jardins d’) Étrétat: het heeft even geduurd met dit stuk, maar nu is het klaar en gepubliceerd. Dat kwam omdat ik er daar alleen maar dromerig heb rondgelopen en na afloop ook nog het foldertje was kwijtgeraakt.
Drie weken geleden is het alweer, Normandië. Voelt alweer veel langer geleden. Het boek Jardins Bizarre dat ik in de museumwinkel had zien liggen had ik uit zuinigheid niet gekocht. Dus als je er dan wat over wilt schrijven moet je aan de gang met de Franse teksten op het wereldwijde web en Google Translate. Daar komen bijzonder rare groteske teksten uit. Dat moet je dan uit zien te distilleren wat jij van belang vindt en hoe jij denkt dat het ongeveer zit.
Drie weken geleden is het alweer, Normandië. Voelt alweer veel langer geleden. Het boek Jardins Bizarre dat ik in de museumwinkel had zien liggen had ik uit zuinigheid niet gekocht. Dus als je er dan wat over wilt schrijven moet je aan de gang met de Franse teksten op het wereldwijde web en Google Translate. Daar komen bijzonder rare groteske teksten uit. Dat moet je dan uit zien te distilleren wat jij van belang vindt en hoe jij denkt dat het ongeveer zit.
Afgelopen weekend in de tuin had ik het er uitgebreid met Reenske over, dat het met de jaren best moeilijker lijkt te worden om artikelen te schrijven. De hersen werken minder? In elk geval anders. Zij suggereerde dat we bij het schrijven ook gebruik zouden kunnen maken van AI, artificial intelligence. Dan krijg je wellicht een basistekst waar je dan aan verder kunt gaan werken. Dat is natuurlijk mijn eer te na. Maar wat ik zelf doe: overal informatie bij elkaar sprokkelen en dat tot een tekst van mij samenvoegen en kneden, is dat eigenlijk in de grond niet hetzelfde als wat AI doet?
Ik heb er nu een paar dagen over gedaan tot de tekst voelde als echt van mij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten