Toch jammer dat ik geen zonnebloem had voor de rouwkaart van Auntie. Om deze dag te verwerken en haar alsnog te eren maak ik een zonnebloem die op de kaart had mogen staan. De roze rudbeckia die het geworden is is ook mooi, maar die is melancholieker. Deze zonnebloem heeft niets melancholieks. En zoals ik Auntie kende de laatste jaren was ze een wonderlijk soort levenslustig. Zo welluidend als ze zong als we haar in de rolstoel naar de recreatiezaal reden.
Op de achtergrond draai ik de Greatest Hits van Jim Reeves. Elke generatie haar eigen muziek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten