Als er een feestje is maak ik bijna nooit foto’s. Verjaardagen, etentjes. Nu mis ik ze. We hadden Familiedag - dit jaar in Oosterbeek. Eindelijk weer. 2019 was de vorige, maar toen kwam Corona.
Tot dan toe deden we de Familiedag altijd in een horecazaak. Oma betaalt, zeiden we erbij, want we hadden ooit een bedrag van de erfenis apart gezet. Maar de bodem van dit potje raakt in zicht en dit jaar vonden we de horeca echt onbetaalbaar geworden.
Ons geweldige Nichtje in Oosterbeek bood aan dat het wel bij hen mocht. Mijn rol in het geheel dit jaar was uitnodigen, aanjagen, notuleren, en de lunch en de glutenvrije afdeling. Twee zwagers en een neef nemen taarten mee. Cateraars leveren lunch en diner - het diner met borden en bestek. We kiezen cateraars met goede glutenvrij aanbod, want we hebben maar liefst vier coeliakie-patiënten in de grootfamilie. Sinds Bobby dat ook heeft doe ik bewuster mijn best dat ook deze vier lekkere dingen krijgen. Het is erg leuk om hen te zien schranzen.
In de middag maken we een lange wandeling door de uitererwaarden en een stukje romantisch bos. Een gids bij het oude kerkje vertelt over de geschiedenis van het kerkje en de slag met de Engelse militairen in september 1944. We zijn met circa 28. Inmiddels heeft een deel van de jongste generatie andere prioriteiten zoals sport en EO-Jongerendag.
Het is zo relaxed, iedereen kletst met iedereen en de kinderen spelen ook met elkaar. Tafelvoetbal en bordspellen. Zij zijn achterneefjes en -nichtjes van elkaar en kennen elkaar nauwelijks tot niet. Het is zo leuk. Aan het eind ben ik helemaal gevloerd en lig ik met Nichtje op de hoekbank te chillen. Er komen steeds meer daar naar ons chill-hoekje.
Nu is het wachten op de foto’s van zus1 die bijna altijd van de Familiedag een boekje maakt. Nichtje zegt dat het volgend jaar wel weer bij hen mag.
En ja hoor, daar is de foto. Zo zien we eruit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten