Ik was dus naar de voorstelling ‘De Zin van het Leven’ door acapellagroep Wishful Singing en journalist Fokke Obbema. Hij schreef na een hartstilstand een aantal interviewboeken vol over die vraag. Die boeken worden grif gekocht door de mensen. Ook doe mij. En ook door de zangeressen Wishful Singing, kwamen zij zelf achter, en zij besloten hem te vragen samen een voorstelling te maken.
Dus hier krijg je twee totaal verschillende benaderingswijzen op een toneel. De klassieke journalistieke vraag-antwoord vorm met de journalist als vragensteller, mannelijk, en de zangeressen met hun stem, hun toon, hun timbre, hun samenzang, hun harmonie, hun lijfelijkheid, hun speelsigheid, hun eerlijkheid, vrouwelijk.
Ik moet zeggen dat de journalistieke vorm en tekst in eerste instantie wel makkelijk toegankelijk is, maar uiteindelijk niet beklijft. Wat wel beklijft is de muziek, de zoekender vrouwelijke energie, de onverwachte invallen, de pittiger confrontaties, het liefdevol reageren op elkaar. In beider benadering kom je niet verder richting antwoord op de vraag naar de zin van het leven, maar alleen al dat de vraag gethematiseerd wordt en van vele kanten aangevlogen is bijzonder troostrijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten