Gekeken naar documentaire over Scootmobielen door Frans Bromet. Het is toch wel bijzonder wat die man maakt. De vorige docu die ik zag ging over honden opvoeden, ik zag ook een over zijn dochter Laura die Tweede kamerlid is voor GroenLinks. En een over uitgesproken rechtse mensen. Een echtpaar dat hun oude vader bij hen in een huisje in de tuin laat wonen. De mensen uit Soest die zich verzetten tegen de renovatie van Paleis Soestdijk.
Vroeger was hij cameraman, nu is hij camjo, een journalist met een camera, een eenpitter van inmiddels tachtig. Hij filmt wat op zijn weg komt en waar hij zich over verbaast. Nu dus mensen op scootmobielen. Meestal zijn dat oude mensen, maar ook wel eens jonger. Hij filmt en praat met mensen uit Amsterdam en een club scootmobielers uit Woerden. De gesprekken zijn een beetje raar, hij stelt wat zoekend en traag vragen, niet altijd even goed verstaanbaar, maar wel karakteristiek..
Er is niet één verhaal over scootmobielers, het is telkens weer helemaal anders. Gemeen hebben de mensen dat ze bijna niet meer kunnen lopen, dat ze heel wat moeten overwinnen om op zo'n apparaat te gaan zitten, maar dat het iedereen weer bewegingsvrijheid en contacten geeft, want anders zaten ze maar thuis. Naar het park, naar de supermarkt. Er is ook een vrij jonge vrouw met een dochtertje, die haar kind naar school brengt en haalt, die het grootste plezier hebben. De mensen van de scootmobielclub ook, trouwens. Die scheuren vanuit Woerden het land in, er fietsen een paar vrijwilligers in groene hesjes mee, en dan gaan ze lekker dikkedakken op een terras. Leuk om te zien.
Het kan ons allemaal overkomen.
Terugkijken:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten