De middag breng ik door met tekenen van de poort van het klooster. Ik vind het nu al jammer dat we hier maar drie dagen kunnen zijn. Morgen nog een hele dag en dan is het donderdag alweer voorbij. Toen we twee jaar geleden in de Adelbert waren in Egmond mochten we langer blijven. Nu is er een soort onrust dat ik er alles uit wil halen wat erin zit. Elk uur vraag ik mij af: wat wil ik nu het liefst? Als ik eerlijk blijf ik dan het liefst de hele tijd in mijn kamertje. Mij verbazen over wat mandala's kleuren en tekeningen maken met me doen. Dat is het állerbelangrijkste. Naar de zusters kijken en luisteren, over ze lezen. Het is zo'n bijzonder leven hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten