We gaan naar het Joods Historisch Museum. Twee tentoonstellingen die ik wel wil zien: 'New York Reflections´ van Saul Leiter' met straatfotografie uit New York uit de jaren vijftig. En 'Mijn naam is Cohen'.
Reiter fotografeerde als een van de eerste 'kunst'fotografen in kleur. Veel van zijn foto's hebben iets abstracts, met een belijning die refereert aan schilderijen van zijn New Yorkse tijdgenoten als Rothko, Kline en Newman. Saul Leiter maakt vooral furore met zijn schilderachtige
kleurenfoto's van van New York. Te midden van de drukte van de stad legde hij verstilde
momenten vast. Alledaagse zaken -
een rode paraplu in een sneeuwstorm, een voet die rust op een
bankje in de metro, of een persoon gezien door de condens op een
raam - kon hij transformeren tot urban
visual poetry. Zijn foto's zijn vaak gelaagde, bijna abstracte
composities van reflecties en schaduwen, die doen denken aan
schilderijen van abstract-expressionistische schilders als Mark
Rothko en Willem de Kooning, met wie Leiter zich sterk verwant
voelde.
Er wordt bij de tentoonstelling een film gedraaid met een interview met de oude Leiter, in zijn atelier. Hij praat traag. Het past wel erg bij zijn foto´s. Je moet wel tempo terugnemen wil je de foto´s laten binnenkomen.
De tweede tentoonstelling ´Mijn naam is Cohen´ is in die zin gemakkelijker. Recht toe recht aan en toch ook heel gelaagd en betekenisvol. De expositie is gemaakt door fotograaf Daniel Cohen en journalist Mischa Cohen. Centraal staat de vraag in hoeverre iemands identiteit en imago bepaald worden door iets toevalligs als een achternaam. Mooie grootse portretten. Allen geportretteerden kijken net een beetje weg. Ik wist niet dat Cohen een priester is. Dat volgens overlevering de Cohennen afstammen van Aaron, de broer van Mozes. Ik wist ook niet dat Job Cohen een zoon heeft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten