Van de week doen we op het werk Sinterklaas volgens een volgens de collegae leuke methode als je Sinterklaas viert met mensen die je niet zo goed kent. We moeten allemaal een cadeautje van vijf euro meenemen en daar gaan we om dobbelen. Op de dobbelsteen (van de Hema) staan opdrachten als: 'Ga allemaal een stoel naar links', 'Ga allemaal een stoel naar rechts', 'Pak iemand zijn cadeautje af' en 'Ruil je cadeautje met iemand anders'. Het spel blijkt een soort stoelendans.
Je wordt geconfronteerd met mogelijke cadeaus als lipgloss, kerstlampjes, engeltjes, etcetera. Zelf heb ik een fles witte wijn meegebracht. Daar is de animo groot voor. Iemand had ook een boek als cadeau meegebracht: Eekhrn zoekt eekhrn van David Sedaris. Een van de stagiaires krijgt dat boek. 'Wat ís dat?' roept iedereen. 'Een boek?' 'Wat ís dat?' 'Een kinderboek?' Ze houden het ver van zich af. Griezelend. Echt eng!
Aan het eind van het spel weet ik mijn lipgloss tegen het boek te ruilen. En zo lees ik nu eindelijk David Sedaris. Ik weet dat hij al jaren een grote schare fans heeft - hij heeft afgelopen zomer zelfs in een vol Carré gestaan, en dat hij heel geestig is, waarbij het nóg leuker is als hij voorleest. Voor mij is het de eerste kennismaking. Het is toch al een weekend vol dierenverhalen, daar kan nog wel wat meer bij.
De verhalen in deze bundel gaan over dieren, maar eigenlijk gaan ze over mensen. Ze vormen een spiegel van deze tijd, met zijn vreemdelingenhaat, onbegrip voor onbekende zaken en onbehouwenheid. En ze gaan over dood, liefde, eenzaamheid en vooral onbegrip. Zowel als liefhebber van humoristische verhalen als melancholieke doordenker kom je bij Sedaris aan je trekken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten