We hebben een gevalletje van Stop-de-Persen. Twintig telefoontjes, voicemailtjes, smsjes en mailtjes naar deze en gene tot je iemand bereikt die daadwerkelijk Stop-De-Persen kan zeggen en doen. En is het terecht? Hébben wij een fout gemaakt? Nee, niet, máár toch, de belangen.
Zo'n geval van Stop-De-Persen hebben ze bij het bedrijf waar we nu werken nog nooit aan de hand gehad. Ik zelf eigenlijk ook niet. Moet er ook wel om lachen. Avond vol gewetensvragen. Had ik ik het wel of niet moeten doen? Je gaat meteen handelen in plaats van een paar uur laten sudderen.
Ik zou memoires moeten schrijven. De ervaringen met de 'Machtige Mannen' die jofel vrijuit praten en daarna - geconfronteerd met de tekst - alles terugnemen. 'Storende fout?' Dacht het niet.
'Ik doe NOOIT meer een Rondetafelgesprek', sms-t Vinnie diep in de nacht. 'ik heb een steen in mijn maag'. 'Jawel, we doen wél weer Rondetafels, zeg ik, dit is leuk!'
Maar hoe leuk is leuk? Nu wel enorme hoofdpijn. Maar vroeg naar het werk om alles op te lossen.
Maar hoe leuk is leuk? Nu wel enorme hoofdpijn. Maar vroeg naar het werk om alles op te lossen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten