Droomtijd

De laatste dag van het jaar - en de laatste lege dag van mijn kerstvakantie - doe ik mijzelf nog één museumbezoek cadeau: het Museum voor hedendaagse Aboriginal kunst. Van de Utrechtse musea (ben ik niet zo wild op) vind ik dit AAMU uiteindelijk het meest interessante. Je komt er altijd weer in een andere dimensie terecht. In dreamtime.

Het meest gecharmeerd ben ik van de vaste collectie. Die vind ik echt schitterend. En dan wil ik meteen ook thuis aboriginal kunst aan de wand. Maar ik verdiep me ook graag in de tijdelijke tentoonstellingen om te zien wat ze proberen. Het thema van de huidige tentoonstelling luidt Be My Guest. Het museum heeft in het kader van haar tienjarig bestaan tien Nederlandse kunstkenners (conservatoren en kunstenaars) gevraagd twee werken uit te kiezen om er neer te hangen: een van de Aboriginal-kunstenaar en een ven een westerse kunstenaar. Het is niet erg overzichtelijk en duidelijk gedaan, je krijgt de indruk dat de educatief medewerker wegbezuinigd is, en dat ze dat niet hadden moeten doen, maar met enige moeite kom je er wel uit wie wie en wat is en waarom. 

Dit werk heet 'Coast' en is de keus van de Nederlandse fotograaf Bob Negryn. Hij toont twee eigen foto’s van kale sombere bomen aan de Australische zuidoostkust. Hij plaatste ze tegenover zogeheten vrolijke houten kunstwerken die omgekeerde bomen voorstellen. Ik wet niet waarom, maar ik word er heel vrolijk van. Zowel van de kale landschapsfoto's als van de vrolijk beschilderde boomstammetjes.  

(Eigenlijk wil ik met al mijn museumblogs alleen maar roepen: Mensen! Neem een Museumjaarkaart en ga regelmatig even naar het Museum. Gewoon om het hoofd te verzetten.)