'Het is het afschúwelijkste wat ik qua ziekte/gezondheid ooit heb meegemaakt, de pijn na een lumbaalpunctie,' zegt een collega van Leen hartgrondig als ze op het werk vertelt dat ze voor mij gaat koken. Zoiets geeft toch net dat extra beetje begrip en erkenning waar je naar snakt, want ik denk natuurlijk dat iedereen me diep in zijn hart een enorme aansteller vindt.
Leen neemt Ekfa mee. Ze hebben net voor mijn verzoek komt een beetje ge-heen-en-weerd over thuis eten of uit-eten, want Riemer is uit eten, en voor mij koken blijkt een goed compromis.
We krijgen - op mijn verzoek - andijviestamppot. Heerlijk!
Mijn outfit - met de kniestukken - werkt erg op de lachspieren. Dat kan samengaan: ziek zijn en hard lachen.
Leen vind t heel erg gezellig koken, ze is er nu achter gekomen dat wij eigenlijk maar tien minuten fietsen bij elkaar vandaan wonen, ook al wonen zij in het Centrum en ik in het verre Oost. Ze wil morgen met Riemer weer komen koken. Morgen heeft Riemer kookbeurt. Lijkt me heel leuk, maar dan moet ik de andere hulptroepen afzeggen. Dat is ook weer zo wat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten