Het is zo stom om na die week ziek thuis na die ruggeprik nu weer tegen een griep aan te hangen, dat ik me niet opnieuw ziek wil melden. Dus sleep ik me met bovenmenselijke kracht naar de taken van het werk. En 's avonds stort ik voor dood op de bank en eet ik kouwe kliekjes uit de koelkast. Socialisen kan echt niet meer. Bloggen ook niet. Er komt geen onderwerp op. Ik zap wat heen en weer tussen sitcoms en het nieuws. Als iemand belt zeg ik na twee minuten: Het gaat niet hoor, bellen.
Het is pure pech. Laten we er maar vanuit gaan dat het allemaal snel weer goed komt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten