Voor we van het ijskoude Mecklenburger platteland gaan genieten moet de professor neurologie eerst bellen, met de uitslag over het onderzoek naar de lyme. Hij had eigen gisteren willen bellen, had-ie vorige week aangekondigd, maar dat kon niet, had ik gezegd, dan zat ik op de Autobahn. Hij belde natuurlijk gisteren toch. 'Geblokkeerd' stond in mijn schermpje. Maar we hadden toch echt vrijdagochtend kwart voor tien afgesproken.
Ik zit in mijn dustertje te wachten, durf niet te gaan douchen, maar wie er nu belt: geen professor. Grr. Op de afdeling neurologie zegt de assistente dat-ie gisteren inderdaad gebeld heeft en dat er nu pas in april een telefonische afspraak kan. Ach, reageer ik geïrriteerd, hij hoeft alleen maar even de uitslag van een onderzoek door te geven. We hebben dit zo afgesproken, hij is het alleen weer vergeten.
Een half uur later belt hij toch en excuseert hij zich. Was inderdaad vergeten dat ik in de auto zou zitten. De uitslag, kon hij nu vertellen, is dubieus. Daar heeftu echt wat aan. Het is niet duidelijk of er nu wel of niet antistoffen tegen de borrelia-bacterie in dat hersenvocht zitten. Er hoort een ring te ontstaan bij het chemisch onderzoek, zoals bij zwangerschapstesten, en er is geen duidelijke ring, maar is ook niet niets. Het beste zou zijn de ruggeprik nog eens over te doen, maar dat wil hij mij niet aandoen. Dus stelt hij alsnog twee weken antibioticakuur voor, dubbele dosis als wat ik in de kerstvakantie, dan zal het daarna zeker over zijn. Hij belooft het recept naar de Molukkenapotheek te faxen en een brief aan de huisarts, dan is deze geschiedenis ook weer voorbij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten