Ik heb gisteren een schema gemaakt, van dag tot dag, waar we de komende dagen naar toe gaan. Voor het idee. We kunnen er ten allen tijde van afwijken, hebben we bezworen. En zo geschiedt onmiddellijk. Vandaag zouden we in hutjes gaan slapen in het Biogradsk National Park, maar daar is zo niets aan en er is geen restaurant, dat we onmiddellijk op zoek gaan naar een alternatief. En zo komen we terecht in een apartement bij dit restaurant Savardak bij het plaatsje Kolasin. Aan een snelstrome riviertje. Traditioneel, schreeuwt het van de daken. Het restaurant is geinspireerd op een oude schaapskooi. De eigenaren hebben 3 apartmani, alle drie nog vrij. Je kan hier echt in het hoogseizoen op de bonnefooi.
Er eet een groep van 15 Chinezen. Veertien mannen en één meisje. Ze zijn door het dolle heen, en soms roepen ze in het Engels: I fuck your pussy. En dan moeten ze allemaal heel hard lachen. Met de eigenaren, die nauwelijks een woord over de grens spreken, wisselen we blikken van verstandhouding: rare jongens, die Chinezen. Zo zijn wij als Europeanen één, ook al snappen wij niets van elkander. De Chinezen werken aan de weg van Podgorica naar Komesin, vertelt de eigenaar.
De eigenares vertelt dat haar zuster in Canada woont en arts is.
Een van de Chinezen komt na het eten omstandig afscheid van mij nemen: hij knijpt wel vier keer warm en hard in mijn hand. Hij heeft een geweldige tijd in Montenegro gehad. Thank you! I'm from Holland, zeg ik. Wat een wondere wijde wereld, hier te Montenegro.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten