Bobby en ik zitten weer op ons oude spoor, ik wil het liefst op de camping blijven lezen en tekenen, in mijzelf gekeerd, en Bobby bedenkt allemaal uitstapjes. Vaak zijn dat highlights uit de gidsen, dus de kans is aanwezig dat daar honderden mensen zijn. Zoals gisteren in het Durmitor National Park.
We gaan - om er in te komen, zegt Bobby - even een kleine wandeling van 4 km doen bij het Zwarte Meer. Crno Jezero. Blijkt dat een toeristische hotspot van jewelste te zijn. Voetje voor voetje. Uiteindelijk valt het ook wel weer mee, want al die honderden mensen doen niet die 4 km, en is het fijn en mooi.
Er zijn zoveel plaatjes te laten zien, zoveel belevenissen te vertellen. Klein, groot, onzin, boeiend. De wederwaardigheden met de Montenegrijnen. We zijn nog geen week weg, maar het voelt al als weken! Maar als ik niet kan vertellen, dan verglijden de belevenissen.
Ik probeer het nog een keer, op de iPad, met een andere app. En verdomd! Nu werkt het wel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten