De tekeningen maken dat ik alles verdraag. Klinkt misschien wat pathetisch, maar regelmatig is het me een beetje too much. De hitte. De indrukken. De onverwachte wendingen in de dag. Dat ik denk: Kunnen we niet een week binnenblijven?
Met een tekening (A5) ben ik zo'n anderhalf uur bezig. Altijd bang dat het niks wordt. Een knoeiboel, met de zweethanden. En dan worden ze toch weer leuk! En dan vind ik het ook wel weer leuk om op stap te gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten