Behalve dat ik wandel, teken, kook, wassen draai, bel, fotografeer en schrijf lees ik me natuurlijk ook nog steeds suf over het Corona-tijdperk: nu en straks. Via Facebook kreeg ik toegang tot een Volkskrant-interview met emeritus hoogleraar psychiatrie en trauma-expert van het AMC Bertold Gersons die meent dat de échte rampen nog gaan komen. Ook al krijgen we enige versoepeling van het beleid nu, het ergste moet nog komen, zegt hij. Wij laveren met van dag tot dag langs afgronden. Dat verlamt, vermoeit.
Het begon met de lockdown op 15 maart, zegt hij. Iedereen was bang, eerst was er grote saamhorigheid, de mensen zingen samen op straat, maar die saamhorigheid kalft af. Ik citeer maar wat. ‘Op 15 maart, toen alles hier van de ene op de andere dag werd gesloten, voelde het onwerkelijk. Het was vervreemdend. Alles stond stil. En er was een enorme honger naar informatie. Net zoals vlak na andere rampen. Het was niet zo hevig dat mensen hun handen voor hun gezicht sloegen, maar je zag bij iedereen wel een verhoogde alertheid. Mensen sliepen slecht, hadden moeite zich te concentreren.’
En toen brak de tweede fase aan. ‘De honeymoonfase. Zo wordt dat genoemd. Een raar fenomeen. Mensen die een ramp overleven, voelen daarna vaak een soort opwinding – de vreugde dat ze het hebben overleefd. Dat schept een enorme band. Ze krijgen de behoefte om dingen met elkaar te delen, muziek te maken, te laten zien dat ze zich verbonden voelen met elkaar. De autoriteiten komen langs en gebruiken grote woorden: ze beloven dat alles goed zal komen.’
Iedereen is het thuiszitten zat en is deep down angstig en pessimistisch. Het virus is niet weg. Het is er en het blijft. Je ziet de enorme faillissementen op ons afkomen. De instortende economie. Grote bedrijven, kleine bedrijven. De regering die nu al weken miljarden in de economie pompt. Om de angst te sussen. Dat kan niet doorgaan. Hoe moet dat straks als er geen geld meer is.
Je probeert maar van dag tot dag te leven en overeind te blijven. Je aan de regels te houden. Mentaal overeind te blijven. Een vergezicht is er niet. Maar de wereld is een gekkenhuis. Zeg nou zelf.
Verder zal ik niet alsmaar dit soort artikelen gaan noemen. Ik zal anekdotes uit mijn kleine wereld blijven doen, denk ik.
Verder lezen (hoop dat u er als niet-VK-abonnee zo in kan):
Geen opmerkingen:
Een reactie posten