Na een uur Nieuwsuur, waarin Joost Karhoff discussieert met Frits Bolkestein en Derk Sauer over Rusland en Europa en de onduidelijke mixed messages die Europa uitzendt naar Rusland, ga ik mij verwijlen met een film: 'Les Adieux a la Reine', over de laatste dag van het Hof van Versailles, de bestorming van de Bastille, gezien en beleefd door de ogen van Sidonie, de voorlezeres van Marie Antoinette. Ze is geloof ik een thema deze zomer, laatst heb ik ook al de film 'Marie Antoinette' van Sofia Coppola uit 2006 gezien.
Deze film is uit 2012 van regisseur Benoit Jacquot. Het gezichtsveld van een jong meisje uit de hofhouding van Versailles is wel interessant, je wordt geconfronteeerd met het zinloze geintrigeer van de kolossale hofhouding en al het protocol waar iedereen aan moet voldoen. De armoede en viezigheid waar de bediening in leefde. Je wordt er wel treurig van, al heeft de ijdelheid de verwende Marie-Antoinette ook iets behoorlijk erotisch. In deze film is ze verliefd op een gravin, zie foto, en het voorlezen door Sidonie in en om bed is ook tamelijk zinnelijk.
Maar echt raken doet het niet. De voorlezeres verdwijnt uiteindelijk per koets naar Bazel. Sidonie is gekleed in de groene jurk van de gravin, en de gravin zit gekleed als dienstertje in diezelfde koets. De laatste zin is dat Sidonie zich realiseert dat ze uit liefde voor de koningin straks alles kwijt is, want in Bazel zal ze niemand hebben en niemand zijn. En Marie Antoinette verliest haar hoofd.
Maar echt raken doet het niet. De voorlezeres verdwijnt uiteindelijk per koets naar Bazel. Sidonie is gekleed in de groene jurk van de gravin, en de gravin zit gekleed als dienstertje in diezelfde koets. De laatste zin is dat Sidonie zich realiseert dat ze uit liefde voor de koningin straks alles kwijt is, want in Bazel zal ze niemand hebben en niemand zijn. En Marie Antoinette verliest haar hoofd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten