In het Utrechts Archief is een tentoonstelling met tekeningen van Utrecht uit de afgelopen eeuw: 'De getekende stad'. De geschiedenis is meest doorgegeven door zwart-wit foto's. Toevallig had ik van de week net bedacht dat ik misschien wel stukjes Utrecht of Zuilen of Oud-Zuilen kon gaan tekenen, toen ik geen onderwerp wist. Je geeft immers een extra accent aan een gebouw, een buurt, een persoon, door die te tékenen.
Misschien kan ik er inspiratie op doen. Ik heb ook het idee dat tekeningen kijken Aha-Erlebnisse zou kunnen geven, schokjes van herkenning, een gevoel van 'mijn' stad.
In eerste instantie valt het een beetje tegen. Het zijn mooie leuke afwisselende tekeningen, al die verschillende handschriften en tekenstijlen fascineren, maar de meeste taferelen zijn onherkenbaar, want die zijn er niet meer. Ik denk de hele tijd: waar is dit, ik herken het niet. Is dit mijn stad? Helemaal geen Aha-Erlebnisse. Bovendien is de routing door de tekeningen (welk stukje stad is het, waar ligt/lag dat precies, wie is de tekenaar, van wanneer is de tekening, hoe ziet het er nú uit?) niet zo handig gedaan, zodat je alsmaar met je hoofd en je ogen heen en weer beweegt om de puzzelstukjes op hun plek te krijgen. Maar van echt kijken komt het niet zo erg. Het begeleidende boek biedt op dat gebied meer soelaas.
Het stukje dat ik wel herken is bij de Weerdsingel, vlak bij waar Bobby al die jaren woonde. Het sluisje, de kolk, dat is bijzonder schilderachtig en dus ook veel getekend.
Een paar tekenaars steken er met kop en s houders bovenuit. Cor Schut, die 'stadstekenaar' was. Een ambtenaar-type. Hij tekent heel precies architectonisch. Legt vast hoe het was. Zou dat beroep nog steeds bestaan? En natuurlijk Jeroen Hermkens, die oneindig veel levendige kleurige litho's van de stad gemaakt heeft.
Uiteindelijk word ik het meest gefascineerd door het stationsgebied en het Vredenburg. Ik ken niet anders dan het spuuglelijke Hoog Catherijne, dat in de jaren 70 gebouwd werd en nu weer helemaal op de schop is. Ooit was daar een station, een stationsplein, een stationsstraat, statige herenhuizen en hotels. Zoals die hoorden te zijn. Ik kan me ook verliezen in de tekeningen van het Vredenburg, zie omslag boek, van vóór het Muziekcentrum. Het was een parkeerplaats, om het verkeer voor de Jaarbeurs op te vangen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten