Gelezen: Terug naar Berlijn van Verna B. Carleton. Uitgegeven in 2017 door Querido. Het is een soort roman uit 1959, het debuut van een Amerikaanse journaliste. Het is dan alweer ruim tien jaar na het einde van WO II, Berlijn wordt weer opgebouwd. Er is een oostelijke en een westelijke zone, maar de Muur is er nog niet.
De vertelster is een journaliste die op een boot van Florida naar Europa een Brits echtpaar ontmoet, met wie ze bevriend raakt en mee reist naar Berlijn. Hij blijkt Duitse jood van geboorte die in 1934 hals over kop Duitsland wist te ontvluchten en zich in de UK heeft naturaliseren, een nieuwe naam heeft aangenomen en behalve zijn vrouw weet niemand dat hij Duits is/was. Het gaat niet goed met hem, en ze gaan Berlijn bezoeken om te zien wat er nog over is.
Zijn oude tante Rosie woont nog in zijn ouderlijk huis. Zijn vader is in 1936 overleden in de gevangenis. Heeft daar notities gemaakt. Er zijn weinig mensen meer over maar nog wel wat. De werkelijkheid van degenen die de oorlog overleefd hebben is niet zoals de banneling zich voorstelde, en andersom. Er is een gigantische bouwdrift en voormalige nazi’s zitten weer op vooraanstaande posten. Of het een heel goed boek is, ik geloof het niet, ik hen nogal de neiging om snel door te bladeren, maar het gegeven is wel interessant. Hoe zo’n land er jaren na een oorlog weer bovenop lijkt te krabbelen. Wat verandert er eigenlijk? Veel taboes, veel onder het tapijt, veel kwetsuren, gewonde mensen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten