We zouden naar de Haagse flat van Tante Mies om er het Perzische kleed en twee stoelen op te halen, voor het tuinhuisje, maar vrijdag krijgen we een mailtje dat Ernies vader eerder die week is overleden en zo is er zaterdag ineens een Uitvaart en wel in Woerden. Weer naar een jaren 60 kerk, nu een gereformeerde. En een grootfamilie met veel kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen, net als onze grootfamilie. Ernie en Nol hebben geen kinderen.
Er zijn twee vriendinnen van Ernie gekomen en Bobby en ik.
Het is mooi om te zien hoe al deze onkerkelijke nakomelingen het afscheid van hun vader in de kerkelijke omgeving vormgeven. Mooie poëzie, muziek, herinneringen. Ze hadden een strenge opvoeding met een patriarchale vader, en dat heeft de gedachten en de gevoelens over de vader erg bepaald, maar bij hem heeft de tijd natuurlijk ook niet stilgestaan en zijn zijn opvattingen heel wat verzoenlijker geworden dan toen. Alle broers en zusters doen herinneringen. Er is mooie muziek van Denise Jannah (zingt een gedicht van Vasalis), een lied ‘Ken ik jou’ van Trijntje Oosterhuis, een paar gospels van Mahalia Jackson, dit alles ingebrachr door Ernie. En de dominee doet een milde preek over de Bergrede: Het stukje ‘Oordeelt niet opdat u niet veroordeeld worde’ (ofzo). Het duurt best lang, zeven kwartier, maar dat is helemaal niet erg.
Ze/we brengen haar vader naar een heel mooi begraafplaatsje in Woerden, waar twintig jaar geleden zijn vrouw al werd begraven. En doen dan de nazit in een mooie buitenplaats Kameryck bij Kamerik, met veel verschillende zalen en terrassen, buitenactiviteiten en een kinderboerderij. (‘Ideaal voor de Familiedag’, app ik aan Zus4, die de organisatie op zich heeft genomen maar nog niets heeft gevonden.)
De kerkgebouwen van dit weekend roepen heel erg herinneringen op aan de Angeluskerk in de jaren 60 wijk Angelslo, waar ik mijn puberteit doorbracht. In Angelslo zijn meerdere van die enorme kerkgebouwen al in de jaren negentig gesloten en in 2007 afgebrand.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten