In Museum Flehite is een tentoonstelling over de Franse kubist Tobeen. Juud vertelde van de week dat haar moeder die tentoonstelling heeft samengesteld en een prachtige monografie over Tobeen heeft geschreven. 'Práchtig', prijst Juud aan, 'prachtig!'
Dagje uit dus met de trein naar Amersfoort. Tobeen komt uit Bordeaux, woonde in Parijs, maar was het meest thuis in Baskenland. De landschappen zijn prachtig van kleur en vlakverdeling. Ik word er heel blij van.
Hoe verschillend kunnen mensen kunst beleven. Een vrouw staat naast me te kijken naar ditzelfde schilderij dat ik zo mooi vind en zegt tegen haar echtgenoot: ' Ik vind het heel vlak. Ik verveel me bij dit werk. Ik kan er niet langer dan een paar seconden naar kijken.'
Er loopt een vrouw tussen de bezoekers die mij heel sterk doet denken aan mijn vroegere buurmeisje/jeugdvriendin Annet, met wie ik placht te tekenen. Het is misschien wel 37 jaar geleden dat ik haar zag. Ik volg haar een kwartier, stalk haar, kijk haar recht aan. Zij geeft geen blijk van herkenning, wat niet zo raar is want ik lijk weinig meer op de puber die ik was. Ze loopt met een oerendsaaie echtgenoot. Zal ik vragen: Dág! Bent u misschien Annet uit Emmen? Ik heen-en-weer en heen-en-weer. Jammer, maar ik doe het niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten