Een van de mooie functies van de decembervakantie is dat je schoon schip kunt maken met het afgelopen jaar. Dat betekent een bestemming vinden voor alle frutsels, papieren, tijdschriften en boeken, die hier overal zwerven. Leeg en ordelijk, dat is het streven. Waarom is dat toch zo moeilijk?
Een ding dat ook heel belangrijk is is de video van het mandoline-orkest van Buurman, waar hij de contrabas in speelt. In november bestond zijn orkest 25 jaar en hij had me een jaar geleden al uitgenodigd. Door omstandigheden bleek ik toen toch niet te kunnen.
Nu heeft Buurman me een video van het optreden gegeven, die er alweer een paar dagen ligt te liggen. Laat ik nú een uur kijken.
Het orkest bestaat vooral uit grijs gepermanente dames en een enkele heer. Buurman lijkt met zijn zestig jaren in dit gezelschap een jonkie.
De dirigente vertelt dat ze 25 jaar geleden zijn opgericht op de Muziekschool. Het is niet helemaal mijn soort muziek, maar als je het allemaal ten diepste tot je door laat dringen is het behoorlijk ontroerend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten