Het tweede kerstdagdiner heeft nog enige voeten in de aarde. Will heeft namelijk beloofd een garnálencocktail mee te nemen. Dat is eigenlijk het enige wat ze kan maken, zegt ze altijd, wat ik hartstikke lief en aardig vindt maar wat eigenlijk niet goed past bij mijn specialiteiten Indiaas en Marokkaans.
Nu heb ik op grond van die garnalencocktal een heel menu samengesteld. Ik ga maar even proefkoken (in de Romertopf), en Bobby zegt - eerlijk als hij is - dat het hem een beetje tegenvalt. Ik beledigd, maar ik moet toegeven, ik proef het ook wel. Maar ik heb ook geen zin in weer nieuwe boodschappen.
As we speak belt Will hoe het gaat. Ik vertel van het proefkoken tengevolge van haar garnalencocktail en het vervolg daarop, en ze vraagt: wat krijgen we dan nu? Worteltjes? Vlaflip toe? Het is wel fijn er even hartelijk om te kunnen lachen. Prekerststress
Geen opmerkingen:
Een reactie posten