Eindelijk is de stap genomen: ik heb mij teruggetrokken uit het woensdagavond-koor. Al zo lang zeg ik dat ik de muziek die wij zingen zo moeilijk vind en dat ik er maar weinig plezier aan beleef, meer tobberijen. Ik heb geprobeerd dat gevoel niet zo serieus te nemen, gewoon mee te doen, uiteindelijk lukt het wel, de anderen zijn ook onzeker… Maar ik hoor(de) mij zelf dit zo vaak vertellen en eigenlijk veranderde het niet, zeker met die experimentele muziek van Hanns Eisler. Ik heb de knoop doorgehakt en heb eerst dirigente en bestuur, en daarna het hele koor een mailtje gestuurd met mijn overwegingen. Ni komen er allemaal lieve woorden op de mail, dat ik er zo bij hoor, dat ik een kleurrijke persoon was/ben, dat ze me zullen missen. Ik hen ook. Heb ik nu spijt?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten