Dag Klis!

In Café Restaurant Amsterdam midden in de ecowijk in Amsterdam Westerpark namen we afscheid van Klis, de meest beminnelijke collega ter wereld. Nu ex. Het was een mooi afscheid. En niet eens forever. Maandagmorgen komt hij alweer vergaderen. Hij mag dan eerst een uurtje uitslapen. Hij wel.

Ik mocht een In Memoriam uitspreken. Een stukje daaruit: 'Toen je kwam was je 35, het was tijd voor een Ommekeer, je zocht vastigheid. We waren geïmponeerd door het type man dat jij was, in maatpak, met maatschoenen, uit de Formule-1 wereld. Dat type waren we niet gewend. Vervolgens waren we onder de indruk van je smoothe schrijfstijl. Onze berichten waren vaak een beetje scherp. Nu werden onze lezers van, die zich zo vaak miskend voelden, ineens gelukkig van ons. daar kun je van alles van denken en vinden, maar het was spannend de stijlen naast elkaar te zien. We waren ook onder de indruk van de mate waarin jij onder de indruk kon zijn van de meisjes en de meisjes van jou.'

Natuurlijk is het beeld in de loop der jaren ingekleurd. Je liet al ras de maatkleding thuis en ging jumpertjes dragen. Je versleet vier oude auto’s. Het rijden met collega’s in jouw auto was steeds weer een belevenis, met als hoogtepunt vorig jaar met zijn allen in jouw oude Saab naar Leeuwarden en op de terugweg ‘s nachts stilstaan met lekkende olie ergens midden in de Wieringermeerpolder.'

Het was een en al liefde en dankbaarheid. Klis kreeg een zelfgefabriekt boek van ons (leve de Hema) met foto's van ons & onze mooiste auto en ons & ons mooiste boeken. Echt mooi.

Sinds deze week heeft Hani501 een telefoon waarmee ze op locatie kan bloggen! Daar heb ik nu al, the morning after, deze foto's gepikt.