Trouwlocaties

Frances en ik reden de A2 op en neer en hadden alle tijd het leven door te nemen.

Ik was een beetje brak van een avond met Nichtje, die mij gevraagd had hoe ik over het huwelijk denk. Ik ben nooit van het trouwende type geweest, maar eigenlijk heb ik er niet zo'n standpunt over. Maar die avond had ik me er ineens uitgesproken laatdunkend over uitgelaten, had gezegd dat het huwelijk iets heel romantisch líjkt, maar in the end vooral een manier is om kapitaal en eigendom te regelen. 'Vrouwen zoeken er veiligheid in en ik vind dat ze beter veiligheid kunnen zoeken in een goed eigen inkomen.' Zei ik. Beetje nurkse tekst, die wel een beetje in perspectief te plaatsen is: dit is echt een generatieding. En ik herhaalde het allemaal nog eens lekker.

'Ik ben het niet met je eens', reageerde Frances met haar lieve zachte stem toen ik eindelijk mijn mond hield. Zij is net zo oud als Nichtje. 'Je weet toch dat Ries en ik gaan trouwen?' Nee dat wist ik niet. Toch? 'Ik vind het mooi om voor een leven met elkaar te kiezen', zei ze. 'Het is heel anders om een vriendje te hebben dan een echtgenoot. Ik vind het mooi om dat officieel te doen, temidden van familie en vrienden. Iedereen komt, zelfs mijn stiefmoeder.'

Ries en zij kennen elkaar nog geen jaar. Ze ontmoette hem in Nieuw Zeeland, de eerste dag dat ze er was, en het was liefde op het eerste gezicht. Drie weken nadat ze terug in Nederland was ging ze wéér. En nam hem mee terug. Nu wonen ze happily ever after op een appartementje van 40 m2 in de Baarsjes.

Het is allemaal helemaal in kannen en kruiken. Ze hebben een datum en een droomlocatie. Een kasteel in Schotland. Gaat dat zien! Misschien denkt iemand die dit leest: eigenlijk best leuk, trouwen. Die Frances heeft gelijk! Ga ik ook doen! En dat Drumtochty Castle te Aberdeen is ook geen slecht plan!