'Wanneer kom jij terug, we hebben elkaar nooit begrepen, wanneer kom jij terug, waarom laat jij dat zo lang slepen. Wanneer kom je tot jezelf, ik weet we waren beide fout. Maar begrijp nu alsjeblieft, ik heb je nog steeds lief.'Stichting Exodus, organisatie voor opvang en begeleiding van ex-gedetineerden, organiseert een liedjeswedstrijd voor de bewoners. Bobby geeft als vrijwilliger in een van die huizen gitaarles. Nu begeleidde hij het zangduo van Exodus Utrecht: Mario en Otto. Vandaag werd vast een geluidsopname gemaakt, 11 maart is de wedstrijd tussen alle huizen. Hierboven is de tekst van het refrein.
De opname was weer een belevenis van jewelste. Het gebeurde in een Utrechtse kerk, omdat iemand van Exodus daar connecties had. De zangers en muzikanten waren allemaal gezette vijftigers met een strafblad en een droom. Ik was de enige vrouw in de zaal, ik genoot met volle teugen, dus dat bleef niet onopgemerkt. In de pauze gingen Mario en Otto even buiten staan roken. Omdat ik het na een tijdje wel gezien en gehoord had verliet ik het pand. Mario: 'U vond het mooi hè, u genoot er echt van!' Otto vertelde dat hij het lied jaren geleden al geschreven had. Eigenlijk had het refrein tweestemmig gemoeten.' Dat was ik met hem eens, maar, zo vond Otto: 'Dan had het wel met een vrouw gezongen moeten worden'. Als ik dat had geweten: ik had me zó aangemeld.
Het winnende lied gaat in diverse Huizen van Bewaring uitgevoerd worden door Edsilia Rombley en Tjeerd Oosterhuis. Bobby is ervan overtuigd dat hun lied van gaat winnen. Als dat zo is dan krijgt deze blog ongetwijfeld een gevolg.
Het refrein, in het oneindige herhaald, speelt nog steeds door mijn hoofd.
De heren op de foto hebben niets met de liedjeswedstrijd te maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten