Glibberen

Als je iemand Emmen wil laten zien, wat niet vaak voorkomt, dan is het knap lastig kiezen wat je zult laten zien. Want Emmen heeft geen allure, geen pittoreske oude kern, alleen maar zinloze doorzonwijken, beige mensen, jaren zeventig winkelstraten en oneindig veel bejaardenflats.

Maar toch: Emmen heeft wel die dierentuin en dat hunebed. Het hunebed hiernaast op de foto is eigenlijk wel het mooiste plekje van Emmen. Het ligt midden in de Emmerdennen, maar aangezien Emmen om de Emmerdennen heen gebouwd is, is het niet veel meer dan vijf minuten lopen van het station. Er lag ineens vers rul blond zand om het hunebed heen. Jammer, want juist het glibberen herinner ik me als een van de grote sensaties op en rond het hunebed.

Het is tragisch dat Emmenaren niet trotser zijn op Emmen. Een paar jaar geleden ontmoette ik in het Parooltheater de zanger/pianist Peter Lunow die optrad met een prachtig poezieprogramma. Hij was een oude vriend van W., die het aardig leek om deze Peter en mij met elkaar in contact te brengen, want hij kwam ook uit Emmen. Telg van Foto Lunow.

Ik zette mijn beste beentje voor, maar hij vond Emmen echt geen onderwerp. Sterker nog, ik bezorgde hem een spontane deperessie. Ik probeerde nog opbeurend: er zijn best een paar Emmer woorden te bedenken waar je ondanks jezelf van gaat glimlachen, en noemde: 'Zandmeertje' en 'Hunebed'. En verdomd, even klaarde zijn gezicht op. Vroeg ik: 'Welke dieren hoorden jullie in je huis?' Wij woonden tegen de achterkant van de dierentuin en hoorden altijd de apen schreeuwen. Hij bleek thuis altijd de leeuwen horen brullen. Dat geluid uit de jeugd was ik niet bewust, tot ik jaren geleden eens oerwoudtocht maakte in Maleisie en me er onbegrijpelijk thuis voelde. Dat was het geschreeuw van de apen.

Het leek mij een goed idee om ergens - niet in Emmen, maar toch wel in het oosten - een cultureel avondje te doen waar mensen over Emmen zouden praten en musiceren. Hij wist wel iemand met een villa te Ommen, waar dat kon. We hebben nog e-mailadressen uitgewisseld, maar het was denk ik geen goed idee. Het contact is in elk geval niet hernieuwd.

Misschien zou Bart Droog over dergelijke ervaringen wel gedichten kunnen schrijven...

Muziek van Peter Lunow