Spaanse tas

Heerlijke foto van de camera getrokken. Ik geef onmiddellijk toe: fototechnisch deugt hij van geen kanten, hij is veel te donker en onderbelicht, maar het is toch een feest te zien dat iemand in een donkere straat je zó stralend tegemoet treedt.

Het verhaal achter de foto gaat om de tas. Ik was mijn boodschappentas kwijt. Ik had 'm ooit, in 1990 ofzo, gekocht in een winkeltje in Almería, Zuid-Spanje of daaromtrent. Het was er woestijn. Je reed uren door kurkdroge lanschappen met alleen wat hoge cactussen. Als je een gehucht tegenkwam was je opgelucht. De tas vonden we in een dorp aan zee, zij was daar geloof ik winkelmandje. Of ik het mandje mocht kopen. Huh? Ja kopen. Alstublieft. Nou vooruit, dat mocht.

Het was dé boodschappentas van Ex en mij. Uit onze mooiste jaren. En daarna. Toen vele jaren later een nieuwe vlam aan mijn firmament verscheen en die met de Tas over de gracht liep, registreerde Ex dat uiteraard onmiddellijk. Wat er ook gebeurd was tussen ons verdampte: dit was een échte schok. Een nieuw iemand die met Onze Tas liep.

Het is nu jaren later en inmiddels is de tas echt Mijn Tas, waar ik erg aan gehecht ben. Hij beperkt mij tot de buurtwinkels, want fietsen met die tas gaat niet, maar dat moet dan maar. Nu was-ie ineens zoek. Weg. Waar was-ie??? Waarschijnlijk had ik 'm laten staan bij de Moeder, maar die zei zich niets te herinneren. Blauwe boodschappentas? Ik behielp me de afgelopen maanden maar met plastic tassen, want geen enkele Boodschappentas haalde het bij de Spaanse.

Uiteindelijk bleek Zus B. hem voor mij meegenomen te hebben. Naar haar huis. Maar nu was de tas, na een ommelandse reis van twee maanden, terug in Amsterdam. Bij Nichtje.

Nichtje was er ook al weer aan gehecht geraakt en deed er nog voor een laatste keer boodschappen in. Voor mij. Konden we een avondje lekker eten en drinken en goede raad uitwisselen. Zei ik: 'Zeg dan: Roog, ik wil wel verkering met je, maar voorlopig niet meer dan twee keer in de week'. Ze heeft het letterlijk zo overgebracht, en verdomd: nu is het echt aan. Het is echt fijn om tante te zijn met levenservaring en zo wíjs ook.