Onrustbarende ruis

Het is wel een héél ander boek dan dat van Meijsing. Dit is erg bijzonder grappig, een frisse wind om je geest mee door te waaien.

Als ik het plot ga navertellen blijft er niets van over. Schrijver met writers block vindt mobiele telefoon in het Vondelpark. De tragische liefdesgeschiedenis tussen Maurice Maillot en Do, alias Adolphe Klein, alias Dora, de vrouw die hij op het spoor komt nadat hij de telefoon gevonden heeft. Maurice over de telefoon: 'Meteen toen ik hem zag, toen ik háár zag bedoel ik, ging het door me heen: mijn leven neemt een andere wending.'

De erotiek van Maurice en Do beschrijft Mutsaers op een ongekend grappige wijze. Nadat ze één keer de liefde bedreven hebben (Do is nogal op plasseks) nodigt zij hem uit voor een honeymoon te Oostende, maar daar moet hij dan wel een paar maanden op wachten. Wat hij ook zonder morren doet.

Het boek staat vol opmerkelijke plekken en inzichten. 'Vaak is de consensus een regelrechte moordenaar', aldus Mutsaers in een interview met Onno Blom in Trouw. 'In een tijd van watervrees voor terrorisme mag dat ook wel eens gezegd worden. Wat moeten we aan? Wat moeten we vinden? Wat is een mannetje, wat is een vrouwtje? Wat is een mens, wat is een dier? Wat is goed en wat is slecht? Wat is ernst en wat is ironie? Mijn medelijden treft in de eerste plaats de slachtoffers van de consensus,' aldus Mutsaers.

Er staat een treffende quote van literatuurcriticus Anthony Mertens achterop Koetsier Herfst: 'De ruis in de teksten van Charlotte Mutsaers is geruststellend en onrustbarend tegelijkertijd, want het weer kan daar van het ene op het andere moment omslaan.' Kan het van harte aanbevelen, vooral voor wie een beetje vastzit in het een of ander.

Recensies: Arjan Peters in de Volkskrant en Onno Blom in Trouw.