Gisteren in bed lekker naar een Koreaanse film op de Belgische zender Canvas liggen kijken. De titel intrigeerde me. In de VPRO-gids stond althans de Koreaanse (?) titel, Bom yeoreum gaeul gyeoul geurigo bom die mij bekend voorkwam. Ik heb een paar kennissen die - ik meen te Zeist - boeddhistische meditatie van een zekere stroming volgen waarbij zij een onbegrijpelijk teksten voor zich uit prevelen. Ik kreeg in elk geval een Aha-Erlebnis bij het lezen van de titel van deze film. De filosofie en levenshouding van deze tamelijk onthechte lieden staan mij aan, lijkt me ook heel goed voor mij, dus die film wilde ik wel zien.In het Engels heet de film 'Spring, Summer, Fall, Winter... and Spring'. De regisseur is Kim Ki-Duk. We zien twee monniken die ronddobberen op een drijvende tempel en daar van alles beleven in hun strijd met de seizoenen, de elementen, de natuur en zichzelf. Het is mooi en diep, héél mooi en héél diep, bijna té mooi en té diep, maar meestal toch echt wel prachtig. Waar de monnik het plankier beschildert met de staart van zijn kat, dat zie ik mij met mijn poes Vespa nog niet doen! Of de scene waar hij uit verdriet om de dood van een vrouw een onmenselijke tocht maakt naar de top van een berg om daar een boeddha-beeld te plaatsen. Is de boodschap daarvan dat je verdriet verwerkt door je energie op iets anders schier onmogelijks te richten?
Recensie op site over Koreaanse films
PS Misschien weet iemand hoe de mantra gaat die ik bedoel waar de titel 'Bom yeoreum gaeul gyeoul geurigo bom' me aan doet denken...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten