Vanwege mijn al jaren durend ge-heen-en-weer naar en van Utrecht en vanwege het voornemen misschien (ooit) naar Utrecht te gaan verhuizen vraag ik een recensie-exemplaar aan van het boek Utrecht: Beeld van een stad, volgens de uitgever zelf een 'prachtig vormgegeven, omvangrijk boek over het gebruik van gebouwen en openbare ruimte in Utrecht'.
Ik heb een rare verhouding met Utrecht. Ik leer de stad niet echt kennen. Ken er een paar mensen, enkele al dertig jaar, anderen korter. Ik heb er geen enkele gênante herinnering aan, bedenk ik net, maar ik heb er dan ook geen studententijd doorgebracht. Ik ben er vele keren naar de film geweest, vooral naar 't Hoogt en naar het Louis Hartloper, naar concerten in Rasa en Vredenburg. Vroeger ook naar de vrouwenboekwinkel. Er zijn een paar fietsroutes die ik beheers, maar dat gaat allemaal een beetje op de tast: straatnamen kan ik er niet onthouden.
Is Utrecht mooi? Ik vind Utrecht vol. Stenig. Veel geschiedenis. Veel kerken. Veel katholicisme. Utrecht is netjes. Utrechtenaren zijn keurig, en aardig. Cultureel. Beetje saai. Hoog Catherijne en de Oudegracht op zaterdag met al die winkelende mensen vind ik hell. Maar die kan je vermijden. Als ik er ga wonen zal ik er wel passen. En zal ik de brutaliteit en de gekte van Amsterdam missen.
Dit boek is schitterend. Men kan blijkbaar heel goed trots op Utrecht zijn. De gebouwen en parken ('drieëndertig verrassende iconen van architectonische waarde') zijn heel mooi gefotografeerd. Ik ken ze allemaal. Blijkbaar ben ik er al meer thuis dan ik denk. De teksten, geschreven door twee historici (Edsard Kylstra & Bettina van Santen), zijn bijzonder wetenswaardig. De geschiedenisverhalen van mijn woonplaatsen Emmen, Groningen en Amsterdam heb ik ook nooit echt in me opgenomen, maar wel altijd de plaatjes in me opgezogen. Dat opzuigen van de beelden zal dit prachtige boek nu wel versterken.
Vrijdag wordt het gepresenteerd bij Broese. Misschien ga ik er wel naar toe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten